“Stamel-onderwerpen zijn die, waarover men ternauwernood kan spreken … Het zijn werkelijkheden die een grote betekenis hebben, maar die niet door woorden te vervangen zijn”, uit: Kleine denkoefeningen van Cornelis Verhoeven.
Op verzoek van het Kerkblad Assen een aantal korte observaties onder het motto Zinnen die blijven haken… (editie 2023-4)
Tegenover de stamel-onderwerpen staan volgens Verhoeven de babbel-onderwerpen. De benaming spreekt voor zich. Verhoeven wordt getypeerd als een ‘schrijvende denker’. Al schrijvend probeert hij zijn gedachten te ordenen.
Eigenlijk is dat precies wat stamelen vaak is. Het is iets anders dan niet uit je woorden kunnen komen, omdat je het even vergeten bent of afgeleid. Stamelen is het aarzelend zoeken naar hoe je iets op de goede manier zegt. Je tast naar het juiste woord. Tegelijk merk je, al sprekend, dat aan elk woord of uitdrukking een bezwaar kleeft. Daardoor ga je stamelen.
Het is een verlegenheid die met het onderwerp gegeven is. Omdat het hier gaat om iets wat zich aan woorden onttrekt. Maar ook omdat, zo analyseert Verhoeven, het zaken betreft waar je op een andere, persoonlijker, manier bij betrokken bent.
Over voetbal of een andere sport kunnen liefhebbers eindeloos door blijven ouwehoeren. Babbel-onderwerpen. Over wat echt van belang is, jouw verdriet, je emotie, je geloof, je verlangen – daar zoek je je woorden aarzelend en zorgvuldig. Omdat het er meer op aan komt. Omdat je beseft dat er eigenlijk geen woorden voor zijn.
No Comments