“Hoe weinig weet ik eigenlijk van het leven van deze man, die ik zo goed gekend heb”, uit Man zonder rijbewijs van Oek de Jong.
Op 66-jarige leeftijd neemt schrijver Oek de Jong rijlessen. Tot dan heeft hij zonder rijbewijs geleefd, maar nu is er een reden om wel te leren rijden. Hij schrijft er een boek over waarin het om meer gaat dan alleen zijn avonturen bij de rijlessen. Op zoek naar de beweegredenen van zijn rij-angst, spit hij zijn verleden door. Een eerste ervaring achter het stuur van de auto van zijn moeder, zonder rijbewijs, op een verlaten landweggetje. Herinneringen aan ritten achterin de dienstauto van zijn vader, bezoeken aan familie in Friesland. Hij houdt zijn relatie met zowel zijn moeder als zijn vader tegen het licht – ouders die elkaar in hun huwelijk al snel kwijtraakten en op aandringen van de kinderen uiteindelijk scheidden.
Zijn ouders leven niet meer. Hij ordent herinneringen, zoekt schrijvend naar verheldering.
‘Ik ben dieper dan ooit doordrongen van de onkenbaarheid van anderen’, is een zin tegen het einde van zijn boek. Als een soort conclusie. Er is een verschil tussen kennen en weten, mooi verwoord in het citaat.
Je leeft een leven lang met elkaar, in gezin, familie, relatie, maar wat weet je eigenlijk van wat die ander werkelijk bezig houdt? En hoe goed ken je jezelf?
Op verzoek van het Kerkblad Assen een aantal korte observaties onder het motto Zinnen die blijven haken… (editie 2023-6)
No Comments