Jezus geneest een blinde man, die langs de weg in de buurt van Jericho zit te bedelen. Als hij hoort dat Jezus eraan komt, begint hij te roepen: Zoon van David, heb medelijden met mij. Kyrie eleison.
Overdenking in Cantatedienst 16 maart 2025 te Winschoten – Luc. 18: 35 – 43)
Het is één van de wonderverhalen uit het leven van Jezus, die kennelijk bijzondere gaven heeft, om mensen goed te doen. Hij die de blinden weer liet zien; de lammen lopen laat; de armen voedsel geeft en de doven horen doet, zoals we zongen.
Maar in de cantate laat Bach ons niet blindstaren op het kennelijke wonder.
Wat je daar ook van denken wilt, hij vestigt onze aandacht op de roep van de blinde. Du wahrer Gott und Davids Sohn.
Want zo roept deze naamloos gebleven man langs de kant. Hij roept Jezus. Hij schreeuwt om aandacht.
De reactie van de omstanders is tekenend. Ze manen hem tot stilte. Ze duwen hem terug, in zijn bedelaarshok.
Tevergeefs, want Jezus heeft hem al gehoord, en geeft er gehoor aan. Wat kan ik voor u doen? Heer, dat ik weer kan zien.
Dit detail, de vergeefse tussenkomst van de omstanders, is van belang. Het is een ironisch element, waarmee het verhaal van de genezing een extra laag krijgt.
Want de zogenaamde ‘blinde’ heeft het dus beter gezien. Beter dan al die anderen.
Zijn opmerkelijke roep: zoon van David, herinnert aan de oude messiaanse droom van de mens die werkelijke verlossing en bevrijding brengt. Deze geladen titel – zoon van David – heeft in het evangelie één keer eerder geklonken, helemaal aan het begin bij de aankondiging van Jezus’ geboorte uit de mond van engel Gabriël. Deze blinde man uit Jericho is de eerste mens die dit getuigenis overneemt. Dus, hoezo blind?
Geldt dat niet veel meer voor de omstanders, die hem het zwijgen willen opleggen? Zijn zij niet ziende blind (en horende doof)?
Bach’s cantate focust op dit detail.
Het vertrouwen van de blinde man. Blind vertrouwen?
Waar Jezus’ weg gaat, worden mensen gehoord en gezien, die vaak door anderen naar de marge worden gedrongen, of uit het zicht worden gehouden, of over het hoofd gezien.
De weg van Jezus, die wij in de kerk in deze veertig dagen met nog meer aandacht en concentratie volgen, laat dat telkens weer zien (!). Het daagt ons uit met een vergelijkbare aandacht om te zien en uit te zien naar elkaar en de ander. Opdat ogen opengaan. Opdat we het geheim van ons leven ontdekken, God in ons midden, het levend makende woord.
Zie, het Lam Gods, dat de zonden van de wereld draagt. Ontferm U over ons.
AMEN
No Comments