In deze weken volgen we de levensweg van Jezus, die leidt naar het lijden en het kruis.
In het evangelie is Hij het zelf die dat al aankondigt.
Opmerkelijk is dat Jezus dan over zichzelf lijkt te spreken in de derde persoon, als het ware via een omweg.
Hij legt uit dat ‘de Mensenzoon veel moet lijden … en dat hij gedood zal worden … en drie dagen later weer op zal staan’.
Inleidende woorden bij de lezing in de vesper op de vijfde zondag van de 40dagentijd, bij Marcus 9: 27vv
De Mensenzoon.
Er is veel gespeculeerd wat deze uitdrukking precies betekent.
Het is een titel die bedoeld is om zijn eigenheid uit te drukken, Jezus die van godswege gekomen is om mens te zijn, mens voor allen, niet om gediend te worden, maar om zelf de mensen te dienen, zoals verderop in het evangelie nadrukkelijk wordt gezegd.
Het blijft opmerkelijk, dat als de term ‘messias’ valt – Christus – dat Jezus dan op strenge manier verbiedt om hierover te spreken.
Hij geeft de voorkeur aan ‘de Mensenzoon’….
Het benadrukt volgens mij het menselijke aan zijn verschijning, het menselijke van zijn levensweg.
Het haalt Jezus dichtbij, Hij is mens, net als wij dat zijn. ‘Iemand die in alles met ons mee kan voelen’, staat er ergens in de Hebreeënbrief.
Juist daardoor wordt de vraag die hij stelt, des te dringender, als hij vraagt, niet wat de andere mensen zeggen, maar wat je zelf zegt, als antwoord op de vraag naar wie hij is?
Het is menselijk om de weg van het leven te gaan, om het lijden niet uit de weg te gaan, maar ook om je niet aan het lijden gewonnen te geven, om aan het lijden voorbij te gaan door het in dienende liefde te overwinnen.
No Comments