Vos

In de rij voor de signeertafel raak ik in gesprek met een andere bezoekster. Op een gegeven moment vraag ze: ‘Bent u ook Neerlandicus?’ ‘Nee, ik ben theoloog’. Meteen reageert Frits van Oostrom, van wie we net een enthousiaste verhaal over zijn boek De Reynaert hebben gehoord en op wiens handtekening wij wachten. Er ontstaat een gesprekje, als ik zeg dat ik in zijn boek de nodige herkenning heb gevonden.
De vragen rond de tekstoverlevering van dit middeleeuwse verhaal nemen een belangrijke plaats in zijn boek in. Het zijn dezelfde soort kwesties die in de Bijbelwetenschap spelen. ‘Alles begint met de filologie’, volgens Van Oostrom.
Daarnaast is het verhaal van de sluwe vos een verhaal van alle tijden, zoals elke goede literatuur. Hetzelfde kun je zeggen van veel bijbelse verhalen.
Het toeval (?) wil dat ik binnenkort over het verhaal van de zondeval ga preken. De verleidingsscène door de slang, waarmee het allemaal begint, zou zo uit de koker van de vos Reinaert hebben kunnen komen.

Ik complimenteer hem met zijn prachtige boek (een aanrader). Hij is ook nog eens een begenadigd spreker, waardoor je een uur lang aan zijn lippen hangt en het jammer vindt als het interview afgelopen is.
Als hij hoort dat ik dominee ben, verklaart hij dat hij een ‘respectvol ongelovige’ is. Kijk, hij is nog eens vriendelijk ook…

Die verklaring klonk een beetje als een verantwoording en had voor mij niet gehoeven. Het is iets wat wel vaker gebeurt als mijn beroep in ontmoetingen buiten mijn eigen habitat ter sprake komt. Ik vraag er niet om, maar kennelijk worden dat soort reacties opgeroepen..

‘Wilt u dat ik nog iets van een opdracht in uw boek zet?’, vraagt hij.
‘Dat laat ik graag aan u over’.

Met wat hij er uiteindelijk in geschreven heeft, ben ik blij. Een mooie herinnering aan een bijzondere avond in Schipborg.