Terrorismebestrijding

Onlangs kocht ik in een kerk in Zwolle een boek.
Nee, niet in die bekende boekhandel die gevestigd is in de Broerenkerk. Maar in de voormalige Michaëlskerk dat nu als Academiehuis Grote Kerk door het leven gaat en allerlei alternatieve functies heeft gekregen. Zoals een afdeling Tweedehands boeken.

In één van de bakken vond ik een kloek boekwerk, Geschiedenis van de Theologische Universiteit in Kampen 1854 – 2004, geschreven door twee historici. Als oud-student moet ik dat toch eigenlijk wel hebben.
Ik keek er even globaal door. Op foto’s uit ‘mijn tijd’ herkende ik een paar personen, studenten en docenten, maar vond mezelf niet terug. Geeft niet, toch leuk om zo’n boek te bezitten, dacht ik, en ging tot aankoop over. Boekenbonnen accepteren ze niet en de pinautomaat had een storing, maar gelukkig had ik voldoende contact geld op zak.

Thuisgekomen bladert mijn dochter, die even op de thee is, door het boek. “Hé, pap, je staat er tóch in”. Weliswaar niet op foto, maar er wordt een artikeltje aangehaald dat ik ooit in het studentenblad heb geschreven en waarin ik beweerd heb dat “Kampen een eiland in de theologische wereld is”. Maar daar is de geleerde schrijver het niet mee eens. “De bewering van Altena houdt geen stand”, en uitvoerig wordt aangetoond hoe Kampen zich in de internationale theologische wereld van die tijd (jaren tachtig) positioneerde en mee ging doen op de golven van democratisering en vernieuwing. Het zal wel.
Tot hilariteit van mijn dochter word ik in dezelfde passage gekwalificeerd als behorend tot de “radicale studenten”, omdat ik bij schrijven van de gewraakte opmerking voorzitter van de plaatselijke studentenbond was, die verderop zelfs ‘marxistisch’ wordt genoemd. Werkelijk?

‘Was je echt radicaal, pap?’ vraagt dochterlief. Ik hoor een mengeling van verbazing en bewondering.

Ik denk dat het meer te maken heeft met de schrijfster van het desbetreffende hoofdstuk, dr. Beatrice de Graaf. Ze was in 2004 nog een jonge onderzoeker aan de Letterenfaculteit van de Universiteit van Utrecht, maar ontpopte zich later als landelijk bekend terrorismedeskundige. Kennelijk had ze al vroeg een neusje om radicale figuren op te sporen.

Dankzij haar sta ik dus voor altijd in het Register van namen in dit mooie overzichtswerk.
Is het toch niet allemaal voor niets geweest…