Eén van de deelnemers van onze gesprekskring was zichtbaar opgelucht, toen ik toe moest geven dat ik het ook niet helemaal precies snapte.
We besteedden de laatste avond van de kring over het boek Groene Theologie aan de eigen scheppingstheologie van Catherine Keller. Deze Amerikaanse heeft een heel boek geschreven over één bijbelvers: de aarde was nog woest en doods, duisternis lag over de oervloed, in het Hebreeuws: tehom (Gen. 1: 2). Zij stelt dat de tehom (diepte) niet negatief opgevat moet worden, zoals vaak is gebeurd. De scheppende God heeft ook te maken met het duistere en donkere, het onbepaalde dat als mogelijkheid in de diepte ligt opgesloten. In God is niet alleen licht, maar ook het duister, als potentie aanwezig.
Ze verzet zich tegen het scheidingsdenken (licht – donker; hoog – laag; God – mens), maar benadrukt de verbindingen. Daardoor ontstaat er een nieuw perspectief op de werkelijkheid, die immers ook minder uitgesproken is dan we in onze (theologische) theorie vaak voorwenden.
Nou ja, we probeerden aarzelend en stamelend de tekst van Trees te begrijpen en daarachter weer de ideeën van mevrouw Keller.
Binnenkort komt Trees naar Assen, om te spreken over haar boek, dat onlangs is uitgeroepen tot Theologische Boek van 2019.
Dan kunnen we haar zelf vragen wat de zin betekent, waar we uiteindelijk met elkaar over struikelden:
Wat als het lichaam van Christus zich opent? Tot in zijn eigen tehomische onbepaaldheid?
Ook benieuwd wat ze daarover te zeggen heeft? Hartelijk welkom op vrijdag 6 december om 15.00 uur is ze in de pas geopende PopUpwinkel in het Forum
No Comments