Blog

Stille Week met Rilke woensdag

In deze Stille Week geef ik iedere dag een gedicht van Rainer Maria Rilke door, uit zijn bundel Nieuwe Gedichten, in de vertaling van Peter Versteegen.

De eenzame

Nee: mijn hart moet als een toren zijn
en ikzelf ben naar de rand geleid:
waar niets anders is, nog éénmaal pijn,
éénmaal wereld en onzegbaarheid.

Slechts één ding nog in het overgrote,
dat eerst donker wordt en dan weer licht,
een ultiem en hunkerend gezicht
naar wat nooit te troosten is verstoten;

een gezicht van steen zal ’t laatste zijn,
zich naar innerlijke zwaarte richtend,
dat de verten, die het stil ontwrichten,
dwingen om steeds zaliger te zijn.


Previous Post Next Post

No Comments

Leave a Reply