In deze week meditatieve teksten voor elke dag (ook gebruikt voor de Veertigdagenkalender van de Protestantse gemeente Oost-Groningen)
In het verslag van Lucas van de kruisiging, maakt hij onderscheid tussen twee soorten ‘toeschouwers’.
De eerste groep wordt tamelijk afstandelijk beschreven. Ze zijn gekomen voor het ‘schouwspel’ en hebben de gebeurtenissen ‘gadegeslagen’ en dan gaan ze naar huis. Het laatste is zelfs wat ontnuchterend. (Bij Matteüs wordt datzelfde gezegd van de leerlingen bij het open graf). Tegelijk wordt er aan toegevoegd dat ze zich van verdriet op de borst slaan, en dat is dan ook weer opmerkelijk in contrast. Tegenover de nuchtere mededeling de emotionele uitbarsting. Maar bij die vermelding blijft het ook (De Bijbelse vertelkunst is vaak uiterst beknopt).
De tweede groep geldt met recht als ‘toeschouwers’. Het zijn de mensen die Jezus goed gekend hebben, waaronder ook de vrouwen; het lijkt te gaan om de groep van leerlingen / bewonderaars die met Jezus mee zijn gekomen uit Galilea. Ze hebben ‘alles zien gebeuren’ en dat lijkt op meer te slaan dan alleen de kruisiging. Ze horen tot Jezus’ vertrouwelingen. Extra pijnlijk dat van hen wordt gezegd dat ze ‘op een afstand’ zijn gebleven. Van hen horen we niet van een emotionele reactie.
Misschien moet je er niet te veel achter zoeken. Aan de andere kant: de tekst spreekt, zelfs in de kleinste details.
Wat hebben ‘wij’ laten gebeuren? zullen ze achteraf wellicht tegen elkaar hebben gezegd of bij zichzelf hebben overwogen. We stonden erbij en we keken ernaar…
Een vraag die we vandaag ook aan onszelf kunnen stellen, bij wat er in de huidige wereld aan vernietigend onrecht gebeurt?
Beeld: Maria Magdalena
No Comments