In deze week meditatieve teksten voor elke dag (ook gebruikt voor de Veertigdagenkalender van de Protestantse gemeente Oost-Groningen)
Als Jezus bidt voor zijn vijanden (Lc. 23:34), doet hij wat hij zelf ons voorhoudt in de Bergrede: ‘Jullie hebben gehoord dat gezegd werd: ‘Je moet je naaste liefhebben en je vijand haten’. Dit zeg ik daarover: heb je vijanden lief en bid voor wie jullie vervolgen’ (Mat. 5: 44). Jezus maakt zijn eigen woorden waar.
We zijn geneigd dat te zien als een teken van zijn grootmoedigheid. Terecht. Zou jij dat kunnen? Ik weet het niet van mij zelf.
Vergeven is een christelijke deugd, maar het is geen automatisme. Het helpt als de ander, die jou een of ander kwaad heeft aangedaan, berouw toont. Dat hij of zij de verantwoordelijkheid neemt of excuses maakt. Vergeven is een bijzonder menselijk vermogen, waarbij over en weer elkaars menselijkheid wordt erkend.
Maar hier, bidt Jezus om vergeving, met de motivering: ‘want ze weten niet wat ze doen’.
Dat is opmerkelijk.
Als ze – bedoeld zullen hier zijn de soldaten die de kruisiging uitvoeren – niet weten wat ze doen, lijkt het alsof Jezus hen daarmee degradeert tot willoze handlangers. Hij haalt hen dubbel onderuit.
Als iemand tegen jou zegt: ‘ik vergeef je die opmerking, want je weet niet wat je zegt’, kan ik mij ook beledigd voelen. Alsof ik niet serieus word genomen.
Of zou de uitspraak van Jezus, één van de zeven kruiswoorden, dus een woord met gewicht – zou deze bedoeld kunnen zijn als verkapte kritiek op de machthebbers, die uiteindelijk de verantwoordelijkheid voor zijn gewelddadige kruisdood blijven dragen?
Afb:
the-execution-of-christ-gao-zhen-gao-qiang-de-hoop-wordt-vermoord-maar-sterft-nooit-want-er-is-altijd-de-wedergeboorte
No Comments