Inmiddels heb ik een leeftijd bereikt waarop je dagelijks wordt herinnerd aan het feit dat het menselijk lichaam broos is. Pijntje hier en pijntje daar, het stelt gelukkig allemaal nog niet zo veel voor, maar toch.
Als je niet oppast, gaat het een belangrijk deel van je dagelijkse conversatie bepalen….dus ik zal jullie er niet teveel mee vermoeien. Maar het volgende is misschien wel leuk om te delen.
Ik had al een paar dagen last van mijn kleine teen. Het hinderde me niet om toch een lange wandeling te maken met de hond, want in mijn ruimer zittende wandelschoenen viel het mee. Ik had de desbetreffende nagel al kortgeknipt, wat inderdaad nodig was, maar de pijn bleef. Doorbijten maar. Daar kun je zelfs de Nijmeegse vierdaagse mee uitlopen, weet ik (van lang geleden). Maar daarmee ging het nog niet over. Totdat er thuis werd geopperd, of ik misschien iets in mijn schoen had zitten.
Wat bleek, er kwam een schroefje (35 mm) uitvallen, dat zich tussen het inlegzooltje en de schoenbodem had genesteld.
Ondertussen is het wondje genezen en loop ik weer de wereld uit. Al heb ik wel een beetje last van mijn rechterschouder, maar dat is een ander verhaal….
No Comments