Deze week hadden we in klein comité een ontmoeting met een onderzoeker van de PThU. Onze protestantse kerk in Assen is één van de participanten in het onderzoek naar Iconische stadskerken. Ons belang is om vooral te leren van ervaringen in andere grote en middelgrote steden, hoe beeldbepalende stadskerken, zoals bij ons de Jozefkerk, een functie kunnen vervullen voor een breder publiek.
Het thema van het gesprek was ‘openstelling’. Die vindt bij ons in Assen slechts incidenteel plaats, bij bijzondere evenementen. Van een dagelijkse openstelling is (nog?) geen sprake, zoals je elders in verschillende steden in binnen- en buitenland kerken in kunt lopen.
Diezelfde avond las ik een paar pagina’s in het recente boek van Rik Torfs, de Vlaamse kerkjurist en publicist, De kerk is fantastisch, waarin hij zijn liefde voor de (RK)kerk bekent:
“..de kerk is voor mij in de eerste plaats een gebouw. Dat is ze nog meer dan een plek waar mensen rituelen vinden die ze koesteren en waar ze moed uit putten tijdens het leven dat een reis in lussen is, iets waar ik overigens veel sympathie voor heb. Het gebouw is ook sterker dan de theologie… (…) Daarom moeten kerken elke dag open zijn. Organiseer er met vrijwilligers een permanentie. Stel hen vrij van vergaderingen die over binnenkerkelijke structuurhervormingen gaan en laat hen gewoon in het gebouw nietsdoen. Bezoekers kunnen er dan komen op gelijk welk moment, gewoon om er te zijn. Ook om te bidden, mochten ze dat willen. En als ze niet bidden, bidt de kerk in hun plaats” (p. 31).
De dag daarop ben ik ’s middags even in onze kerk te Vries, waarvan we onlangs de gebruikelijke zomeropenstelling hebben verlengd in dit najaar, vanwege de bijzondere tijden waarin we momenteel leven. Iedere woensdagmiddag 16 uur houden we in deze periode met een kleine groep een kort middaggebed in het koor. En de kerk bidt mee…
1 Comment
Dag Bert,
Met een werkgroep van ons kerk in Sleen in we hiermee druk doende op dit moment. Ook hier is de kerk zeven dagen per week open en bezoekers weten dit te waarderen, getuige hetgeen e in ons boek schrijven. We zijn bezig om een stilte- en gedachtenis ruimte in de kerk te realiseren voor het hele dorp en zijn voornemens dit actief in het dorp uit te dragen om een verbinding tot stand te brengen. Als ik kijk naar jouw indrukwekkende staat van dienst denk ik dat we nog veel van je kunnen leren. Zou ik erg op prijs stellen.
Zoals ik je al zei was ik erg onder de indruk van de rust en weloverwogen wijze waarop jij je werk deed bij de uitvaart van ome Piet. Ik hoop je graag nog eens te ontmoeten.
Hartelijke groet