Ooit zei iemand tegen mij, bij een afscheid: ‘we zetten geen punt, maar plaatsen een komma’.
Ik hoorde dat toen voor het eerst, en vond het meteen een galante manier van zeggen.
En het is ook bewaarheid.
Het is nu twintig jaar geleden, maar we hebben nog steeds contact. Niet meer zo intensief en frequent als toen, we wonen inmiddels 200 km uit elkaar. Maar er is geen punt gezet achter onze vriendschap. Het contact is gebleven. Het lijntje is niet gebroken.
Het verhaal van Jezus’ lijden en uiteindelijke dood aan het kruis, is geen punt. Het is een komma. Want het verhaal gaat door.
Met dat zelfde beeld zou je het verhaal van Pasen kunnen samenvatten. Het woord zelf, betekent zoveel als, doortocht, voorbij gaan.
Geen punt, maar een komma. Het leven gaat door. Zijn leven gaat door. Het contact is niet verbroken, ook al is het lijntje dat wij daarmee onderhouden misschien wel dun geworden, of ben je het soms even kwijtgeraakt, dat kan.
Maar Pasen vieren, is toch steeds ook weer van ons uit bezien, de draad oppakken. Weer gaan staan in het licht van dat verhaal, het verhaal van Jezus, waarin jij zelf ook betrokken bent, hoe dan ook.
Waarom is deze avond anders dan andere avonden?
Het is de bekende vraag, van de jongste in het gezelschap, op de avond van Pasen, in de joodse traditie, als het verhaal van de uittocht uit Egypte wordt gevierd.
Het verhaal van bevrijding gaat door. En het moet als het ware steeds weer opnieuw door de jongste generatie worden opgepakt. Je viert Pasen zo, alsof jij het bent die in deze nacht uit het diensthuis van slavernij en dood uittrekt.
Zo lezen we ook de Passie, het oude verhaal, dat telkens actueel is. Omdat het gaat over lijden en dood, en dat is van alle tijden. Omdat het gaat over het offer van de liefde, die alles overwint. De liefde die van elke punt, een komma kan maken. Het verhaal gaat door. Het leven van Jezus is niet voorbij. Hij leeft verder, in ons verhaal, in daden van bevrijding, in elke nieuwe generatie, die opstaat en zich tot Hem bekent. Hij zelf trekt ons in het licht en neemt ons mee op die weg.
Pasen daagt ons uit, ten slotte, om na te gaan, waar in ons eigen leven, punten in komma’s kunnen worden veranderd. De kracht van Pasen is toch, om onwrikbare situaties open te breken, om ons uit onze stellingen te halen, waarin we onszelf hebben teruggetrokken, in eigen gelijk of in verongelijktheid. Het kan altijd anders. Maar dan moet je wel zelf ook op staan, in beweging komen, meegaan in de beweging van bevrijding en van leven, die Jezus zelf heeft ingezet.
O vlam van Pasen, steek ons aan,
de Heer is waarlijk opgestaan!
No Comments