Vorig jaar baarde het opzien. De traditionele kerststal in de kerk te Betlehem op de bezette Westbank is voor de gelegenheid anders ingericht. Het Kerstkind ligt niet knus in de voederbak, in de warme stal, met zijn ouders, de herders en de drie koningen rondom. Nee, men heeft het kindje midden tussen de brokstukken in het puin gelegd. ‘Er is geen reden om Kerst te vieren, terwijl onze broeders en zusters in Gaza het slachtoffer zijn van genocide’, verklaart predikant Munther Isaac. ‘Op deze plaats, waar volgens het verhaal Jezus ooit ter wereld kwam, ziet Kerst er voor ons nu zo uit’, legt hij uit.
Geschreven voor de website van Kairos Sabeel
Een jaar later is de situatie alleen maar verslechterd. We zijn tienduizenden doden verder. De vernielingen in Gaza zijn onverminderd doorgegaan. Er vindt een etnische zuivering plaats. Veel van wat daar gebeurt, onttrekt zich aan het zicht van de buitenwereld. Israël hindert de pers, zelfs in eigen land waar de kritische krant Haaretz wordt geboycot, en dwarsboomt hulpverlening. Ook dit jaar ligt het kerstkind in het puin, misschien is hij zelfs al onder het puin bedolven.
In zijn kerstpreek – terug te vinden op YouTube – hekelt Isaac het stilzwijgen van de westerse wereld en in het bijzonder het zwijgen van de kerk.
Ook dat is een jaar later helaas nog steeds het geval.
Als we ons beperken tot eigen land, zien we hoe Wilders schaamteloos zijn plan doorzet om naar de Westbank te gaan om illegale nederzettingen van kolonisten te bezoeken en hoe onze regering machteloos toeziet en dit laat gebeuren, ondanks alle afspraken over rechtsstatelijkheid. De kerken in ons land blinken uit in een vaag neutrale houding. De PKN was er snel bij om een verklaring tegen antisemitisme uit te laten gaan na de voetbalrellen in Amsterdam, maar op een even scherpe veroordeling van de genocide in Gaza is het wachten. Zelfs een oproep om tot een staakt-het-vuren te komen, is voor de kerk al een brug te ver.
De kerk laat zich gijzelen door vrees om een deel van haar achterban tegen zich in het harnas te jagen. Dat deel dat pleit voor het verbreken van de banden met Kairos Sabeel, nadat leden daarvan actie hebben gevoerd bij het kantoor van Christenen voor Israël. Zij protesteren tegen de kritiekloze steun, moreel en financieel, vanuit CvI aan de staat Israël. De staat die verantwoordelijk is voor de huidige desastreuze situatie. De staat die ervoor zorgt dat het kerstkind onder het puin wordt bedolven en alle andere duizenden kinderen die het slachtoffer zijn geworden. Maar kennelijk is het ‘bekladden’ van een kantoorgebouw – overigens met verwijderbare krijtspray – erger dan de vernielingen in Gaza.
De kerstpreek van vorig jaar eindigt desondanks niet zonder hoop.
Met Kerst vieren we dat Jezus is gekomen, in solidariteit met de geschonden mensen. ‘Hij is een van de vluchtelingen, te midden van een vluchtelingenfamilie’, verklaart Munther Isaac. ‘Kerstmis in Bethlehem, de geboorteplaats van Jezus, is deze kribbe. Dit is onze boodschap aan de wereld van vandaag. Het is een evangelieboodschap. Het is een ware en authentieke kerstboodschap over de God die niet zweeg maar zijn woord sprak, en zijn woord was Jezus. Geboren onder de bezette en gemarginaliseerde mensen, is hij solidair met ons in onze pijn en gebrokenheid’.
Zalig Kerstfeest!
No Comments