Kerkasiel

Gisteren heb ik vier uur ingevuld van de doorlopende viering die momenteel in de Open Hof te Kampen wordt gehouden. Er wordt daar Kerkasiel verleend aan een familie uit Oezbekistan, al bijna 11 jaar in ons land, met kinderen hier geboren, jarenlang gewoond in het AZC te Emmen, en nu met uitzetting bedreigd.

Gelukkig wordt er over hun situatie inmiddels in tal van media bericht. Het gaat er natuurlijk om zoveel mogelijk druk te zetten. Daarvoor is het wel nodig dat onze eigen landelijke kerk zich nadrukkelijker uit gaat spreken, net als een paar jaar geleden bij het kerkasiel in Den Haag. Maar ook in Utrecht (headquarters PKN) lijkt de angst te regeren…

Mijn ‘viering’ was wat geïmproviseerd. Ik had een paar gebedenboeken meegenomen, waaronder het Dienstboek. Staan eigenlijk prachtige teksten in…
En een multomap waar ik zelf jarenlang gedichten en teksten heb verzameld – nog voor het digitale tijdperk- en waar ik al een hele tijd niet meer ingekeken heb.
Van gedichten en gebeden heb ik een paar voorgelezen. We zongen toen de groep wat groter werd, ‘verzoeknummers’ uit het Liedboek.
Verrassend hoeveel teksten opeens gaan resoneren met de situatie.

Deze klassieker vond ik in mijn multomapje, van Martin Niemöller

Toen de joden door antisemitisme vervolgd werden
heb ik niets gedaan
want ik ben geen jood

toen ze de buitenlanders wegstuurden
heb ik gezwegen
want ik ben geen buitenlander

toen vrouwen werden gediscrimineerd
heb ik gezwegen
want ik ben geen vrouw

toen homo’s in elkaar werden geslagen
heb ik niet geprotesteerd
want ik ben geen homo

toen ik aan de beurt was
was er niemand
die nog protesteerde