Deze zomer maakt de regionale omroep een serie korte items onder de titel Drents Duuster. Diverse plaatsen in de provincie, waar ’s nachts iets bijzonders te beleven of te vertellen is, worden bezocht. Zo kwam de RTV-Drenthe TV-ploeg in onze Bonifatiuskerk te Vries om daar iets meer te horen over het mysterie van de kinderlijkjes. Bij een grote restauratie kort na de oorlog zouden sporen zijn aangetroffen van 153 kindergraven uit de Middeleeuwen. Wat is daar het verhaal achter? Slachtoffers van een epidemie? Restanten van een weeshuis? Er is vooral veel onduidelijkheid. Zelfs over de vondst van de graven en het aantal. De feitelijke basis van alle verhalen is uiterst smal. Maar, zoals we in de kerk weten, een goed verhaal is meer waard dan een verzameling losse feiten. Daarom hebben we graag meegewerkt aan het verzoek om filmopnamen te komen maken en heeft één van onze vrijwilligers het woord gedaan. Het is bovendien weer een gelegenheid om de kerk, letterlijk dit keer, in de schijnwerpers te zetten.
Artikel geschreven voor Classisblad Groningen – Drenthe PKN
Net zoals in veel dorpskerken, staan bij ons de deuren open en ontvangen we graag gasten. Dat geldt uiteraard op de zondagmorgen, maar ook door de week. Een paar jaar geleden zijn we begonnen de kerk in de zomermaanden open te stellen. Mede door een tip van de caféhouder aan de overkant, die ons meldde dat er regelmatig gasten op zijn terras vroegen of ze de kerk ook konden bekijken. Dat kon wel, maar dan moest er elders een sleutel worden gehaald. Tamelijk omslachtig.
Sinds we de kerkdeuren openstellen voor de zomerse passanten, levert dat veel positieve reacties op. Een actieve commissie zorgt ervoor dat er telkens een andere expositie van schilderijen of beelden te zien is. Veel mensen waarderen het, dat ze even een kaarsje kunnen opsteken, of van de stilte kunnen genieten, lezen we in het gastenboek terug.
In de coronaperiode zijn we op een gegeven moment ertoe overgegaan om de kerk ook buiten de reguliere zomermaanden open te stellen. Met uitzondering van een paar weken in de winter, is nu de kerk feitelijk het hele jaar open. Er is een groep vrijwilligers, van binnen en buiten de kerkelijke gemeente, die ervoor zorgt dat de kerk ’s morgens wordt geopend en aan het einde van de middag weer wordt afgesloten. Verder is er geen toezicht. We vertrouwen erop dat de meeste mensen deugen, en dus niets meenemen of vernielen. Tot nu toe is dat vertrouwen niet beschaamd!
De open kerk is een mooi beeld voor hoe we in ons dorp graag kerk willen zijn. Het is bewust beleid, al sinds jaren, om de verbinding met het dorp te zoeken op allerlei manieren. Vanouds heerste in Vries een tamelijk strikte scheiding tussen kerk en dorp, gevoed door wederzijdse vooroordelen vanuit het verleden. Dat is gelukkig veranderd. Op allerlei manieren wordt samengewerkt. De kerk is een partner bij diverse activiteiten: Een liederenfestival, een theatervoorstelling, bij de Kerstmarkt op de Brink, de 4 mei herdenking, de jaarlijkse openluchtviering gezamenlijk georganiseerd met de dorpsvereniging, vakantiespeldagen, om een paar voorbeelden te noemen. Als kerkelijke gemeente zoeken we, waar mogelijk, actief de samenwerking.
De voorbeelden zijn niet uniek. Andere dorpskerken kennen soortgelijke vormen van samenwerking. Maar het begint allemaal wel met een bewuste keus.
Het scheelt dat we in Vries een prachtige monumentaal kerkgebouw bezitten. Daarnaast heeft onze kerkelijke gemeente voldoende actieve leden die bereid zijn mee te doen. Ook wij hebben te kampen met vergrijzing en ontgroening en dus met ledenkrimp. In veel gemeenten is dat aanleiding om je vooral te concentreren op het ‘draaiend’ houden van de eigen activiteiten. Daar heb je vaak je handen al meer dan vol aan. Maar dat kan volgens mij ook een valkuil zijn. Juist in de huidige situatie, is het belangrijk om niet terug te plooien op je zelf, maar om actief de verbinding en de samenwerking aan te gaan in je eigen omgeving. Dan blijkt dat er veel mensen zijn, die weliswaar niet actief betrokken zijn bij ‘kerkelijke’ activiteiten zoals kerkdiensten, maar wel mee willen helpen om de kerk in het dorp open en betekenisvol te laten zijn.
In de komende tijd, als de coronaperiode voorbij is, willen we daarom gesprekken gaan organiseren met diverse partijen in het dorp. De vraag is hoe we er met elkaar voor kunnen zorgen dat de kerk een open huis blijft, voor de hele gemeenschap, in de komende tien jaar of nog langer. Welke ideeën zijn er, welke behoeftes, welke activiteiten passen daarbij, wat kunnen we voor elkaar betekenen – open vragen vanuit een gedeelde zorg. De kerk als een ontmoetingsplaats waar het goede leven op verschillende manier aan bod kan komen.
En als we dan weer een goed verhaal te vertellen hebben, hopen we dat de regionale omroep opnieuw belangstelling toont.
No Comments