Hoe gaat het met je?

En hoe gaat het écht met je…

In deze veertigdagentijd volgen we de Zeven werken van Barmhartigheid, in aansluiting aan het project van Kerk in Actie. Deze thema’s gebruiken we ook in de vespers die we dit jaar via Zoom organiseren. Helaas kunnen we niet in het fraaie koor van onze Bonifatiuskerk terecht. Ik ben benieuwd hoe deze digitale manier van verstild vieren ‘werkt’. Contact via het scherm. Hoe gaat het met je…?

Vanavond (Aswoensdag) is het eerste thema De zieken bezoeken. In een boekje van Anselm Grün, Leven met compassie, over de zeven werken van barmhartigheid, dat ik toevallig (?) in mijn boekenkast terugvond, staat een mooie overdenking waar ik een paar fragmenten uit zal gebruiken. Met dank aan de wijsheid van deze benedictijner monnik, volgens de achterflap van het boekje ‘een van de meest bekendste en meest gelezen spirituele auteurs van deze tijd’:

De vraag is hoe ik de zieken bezoek. Dikwijls krijg je de indruk dat het alleen een lastige plicht is. Men wil zijn bezorgdheid en verbondenheid met de patiënt tonen. Maar is het altijd werkelijk een bezoek?
Het werkwoord ‘bezoeken’ komt van ‘zoeken’. Ik zoek de ander. Ik wil uitzoeken waar hij staat. Bezoeken betekent dus ten diepste belangstelling voor de ander hebben. Ik ga op zoek om hem werkelijk te vinden (…) Ik vraag me af wat hem beweegt, hoe het werkelijk met hem gaat. Ik heb interesse in hem. Ik probeer achter zijn waarheid te komen.
(…)
Zien we er tegenop lichamelijk zieken te bezoeken, vaak hebben we nog meer moeite om naar psychiatrische patiënten te gaan en met hen te praten. Dikwijls vluchten we dan in gemeenplaatsen. We durven niet eerlijk over de depressie of de psychose te spreken. Toch lijden tegenwoordig veel mensen aan depressies. Ook, en vaak juist, succesvolle mannen en vrouwen beleven psychotische perioden, die hen volledig uit het evenwicht brengen. Vaak plaatsen we zo iemand dan in een hokje. Mensen die depressies of psychoses hebben meegemaakt, vertelden me dat ze zich vaak als een melaatse voelden. Niemand wilde contact met hen hebben. Mensen deden wel vriendelijk, maar niemand wilde weten hoe het werkelijk met hen ging.
Zo iemand bezoeken betekent werkelijk kijken naar wat deze mens belast. Werkelijk doorslaggevend is de blik waarmee ik kijk…