Overdenking

Hemeltjelief!

Sinds een paar jaar wonen wij buitenaf.
En nu heb ik het idee, dat als je op een heldere nacht buiten staat, je bij ons veel meer sterren ziet dan toen we nog in de stad woonden. Ik weet niet of dat zo is. Het kan ook verbeelding zijn natuurlijk.

Ooit las ik dat de mensen heel vroeger dachten, dat wat wij sterren en planeten noemen, eigenlijk niet anders zijn dan kleine gaatjes in het hemelse uitspansel, waar doorheen je het licht van de hemel kunt zien. Ook daarvan weet ik niet zeker of dat zo is. Het komt me wat vreemd over, alsof ze vroeger niets wisten over de banen van sterren en planeten.
Maar goed, de gedachte op zich spreekt mij aan. De sterren, ze zijn eigenlijk niet anders dan de gaten en kieren in het grote doek dat God over de wereld heeft gespannen, waar het licht van zijn hemel doorheen kiert. Alsof wij hier op aarde, al een glimp opvangen van de hemelse werkelijkheid. Tenminste, in een heldere nacht en in het buitengebied…

We vieren vandaag Hemelvaart, met de hele christelijke wereld.
En van al de grote christusfeesten, is Hemelvaart het feest dat de vrome verbeelding het meest aan het werk zet, om er tenminste nog iets feestelijks van te maken. Want als je het nuchter bekijkt, wat valt er eigenlijk te vieren?
Jezus vertrekt voorgoed. Hij laat zijn vrienden nu definitief achter. Ja, met de verzekering van de engelen dat hij op dezelfde wijze terug zal komen en met Jezus’ eigen belofte dat ze de heilige Geest zullen ontvangen, zodat ze er niet alleen voor staan. Maar toch, zover is het nog niet – eerst zien en dan geloven – en dan daarbij, is het ook niet een doekje voor het bloeden, die Geest? Jezus zelf is er niet meer bij. Hij heeft de aarde, en ons dus, achter zich gelaten. Hij is naar de hemel vertrokken. Naar het buitengebied.

Eigenlijk is Hemelvaart een afscheid.
Met alle gemengde gevoelens die wij ook kennen als wij afscheid moeten nemen. Als we iemand die ons lief en dierbaar is voorgoed los moeten laten.
O ja, we hopen erop elkaar weer te zien, misschien, wie zal het zeggen en hoe?
En ook als we dat niet meer zo zeker weten, we vertrouwen er tenminste op dat die geliefde ander nu deelt in het goddelijke licht, in het goede leven bij God, bij God geborgen. Waar geen angst en pijn meer is…
En zeker, we hebben beloofd: we zullen altijd aan je blijven denken. Je bent nooit uit ons hart. In onze liefde leef je voort. Ja, allemaal waar. Maar toch.

Het afscheid was definitief. En bij alle mooie en troostende woorden, het doet pijn, want het gemis is er en blijft er en wordt misschien zelfs wel erger met de tijd…

Ik kan me vergissen.
Maar zoals die leerlingen daar staan, ik stel me voor, enigszins beteuterd, uit het veld geslagen. Ze staren met holle ogen naar de hemel waarnaar ze zojuist hun vriend Jezus hebben zien vertrekken. Voordat ze het door hadden, was er die wolk en was het in een oogwenk gebeurd.
Ze zagen het en tegelijk was het alsof ze een vreemde film aan zich voorbij zagen trekken. Het heeft iets onwezenlijks. Afscheid nemen, voorgoed.
En terwijl ze nog staren, met holle ogen en open mond als het ware, porren die twee engelen in hun zij en knijpen even in hun armen. ‘Hé, wat staan jullie daar dom te gapen? Je kijkt omhoog, maar je moet vooruit kijken. Hup, in de benen, terug naar Jeruzalem. Er is werk aan de winkel…’

Soms hebben wij ook zulke mensen nodig, die ons op een goede manier opporren en aansporen. Juist bij een afscheid.
Niet omhoog kijken, niet teveel achterom, je moet vooruit kijken…

Het heet wel Hemelvaart, maar de echte beweging waar het op aankomt is niet verticaal, maar horizontaal, en straks waait het met de Pinkstergeest alle richtingen uit.
Dat is het werk aan de winkel, dat nu gaat beginnen. Nu Jezus er niet meer is, niet meer lijfelijk in ons midden, nu is het aan ons, leerlingen, om zijn werk voort te zetten. Om de boodschap van de hemelse liefde die onze aarde wil verlichten, verder te brengen en door te geven en uit te stralen. Het herstel van het koningschap over het geestelijk Israël, de vestiging van Gods koninkrijk, die beweging is door Jezus ingezet en wordt door zijn kerk voortgezet, en dat begint vanaf dit moment als straks de heilige Geest over hen komt – met woorden uit de tekst.
Dit afscheid is tegelijk een nieuw begin.

Hemeltjelief.
Die uitroep, hebben we als thema, als kapstok voor deze viering gekozen.
Ik weet niet wat u daar in hoort.
Bij mij klinkt het als iets dat je oude tante roept, of vroeger je moeder, als ze een muis in de provisiekast vond.
Het klinkt een beetje belegen. Als in een strip van Jan, Jans en de kinderen, of zo?
Wie gebruikt nog zulke woorden: hemeltjelief?

Ik ging even googlen en dat leverde verschillende zoekresultaten op. Zo kwam ik op een site van een Kinderfestival in Amsterdam (op Hemelvaart), maar ook bij iemand die massages aanbiedt – Hemeltjelief, healing for body, mind and spirit – en bij een leverancier van gepersonaliseerde uitvaartkisten. Een breed begrip dus.

Ik weet niet wat uw associatie is.
Voor mij heef het ook iets aardigs.
De verbazing klinkt er in door. Aangenaam verrast. Hemeltjelief.
En dat zou ik er graag in willen houden, juist als we het vandaag verbinden met ons christelijk Hemelvaartsfeest.

De verbazing om het hemelse licht, dat telkens door de gaten en kieren van onze duistere werkelijkheid weet door te piepen – dat je het beste ziet als je zelf in het donker bent; alleen onder Gods blote hemel, ver weg van alles misschien wel, in het buitengebied?

De aangename verbazing over de kracht van dat hemelse licht en van die hemelse liefde, in Jezus’ onder ons verschenen, maar sindsdien niet weggeweest in de harten van mensen, in de handen van goede mensen die het goede doen aan elkaar en samen bouwen aan een koninkrijk van vrede en recht.

De heilzame verbazing om de beweging en de inspiratie die er door Jezus aangestoken door deze wereld blijft gaan, in de kerk en daarbuiten, bij alle mensen van goede wil, die doorgaan, vooruit kijken, het niet opgeven, er in blijven geloven – dat deze wereld anders kan.

Omdat de hemel ons lief is, is de aarde ons dierbaar.
En zolang wij op deze aarde wonen, werken en leven, zolang is er werk aan de winkel. Zolang willen wij van geen afscheid weten.

Wat sta je daar te staren, te dromen. Hemeltjelief! Heb je het nou nog niet door….?!
Ga uit, o mens, en zoek uw vreugd…

AMEN

Previous Post Next Post

No Comments

Leave a Reply