Datalek

Deze week krijg ik een mailtje van de landelijke kerk, dat in eerste instantie tamelijk verontrustend lijkt. Want het begint met: Melding Gegevensincident.

Wat is hier aan de hand?
Mijn persoonlijke gegevens staan in het Jaarboek van de kerk. Vroeger werd dat royaal verspreid, tenminste in de Gereformeerde Kerken in Nederland. Bij iedere nieuwe editie was het weer leuk om je eigen naam op te zoeken. Precies zoals we dat vroeger deden als het telefoonboek één keer per jaar met een harde plof op de deurmat was bezorgd. Verder stonden er in het Jaarboek van predikanten natuurlijk tal van collega’s die je soms vaag kende en waarvan je kon nagaan waar ze overal gestaan hadden en hoelang. En natuurlijk niet te vergeten de In Memoriam-rubriek achterin, altijd een bron van bijzondere informatie.
Goed, ik dwaal af.

Het jaarboek wordt tegenwoordig niet automatisch meer rondgestuurd naar kerkenraden en predikanten. Je kunt het bestellen, maar dat moet dan via de scriba (secretaris) van de kerk, die een code krijgen voor toegang, zodat onze gegevens alleen worden gedeeld binnen de kerk. Wist ik niet, maar dat staat allemaal in de mail. Want, en hier begint het alarmerende, het jaarboek blijkt via de webwinkel voor een korte periode rechtstreeks besteld te kunnen zijn geweest, zodat onze predikantsgegevens vrijelijk beschikbaar zijn geweest… En dat is tegen de privacyregelgeving (AVG) waar de kerk zich ook aan dient te houden.

Vandaar de mail om ons te waarschuwen en te verzekeren dat een en ander ook bij de autoriteiten is gemeld (wat een geruststelling). Het lijkt er niet op dat kwaadwillenden zich meester hebben gemaakt van mijn gegevens, schrijven ze, maar ja, je kunt natuurlijk niets uitsluiten.

Overigens gaat het hier om mijn naam, geboortedatum, mailadres en vaste telefoonnummer.

Ik prijs me gelukkig met een kerk die zorgvuldig over mijn persoonlijke gegevens waakt, ook al kan er weleens wat mis gaan.
Ondertussen vraag ik me wel of deze mailactie niet een beetje overtrokken is.
Waar hebben we het over?
Iedereen die maar een beetje zijn of haar best doet heeft deze gegevens binnen no time gevonden. Daarbij, is het niet zo dat als predikant juist makkelijk bereikbaar en dus vindbaar moet zijn? Je bekleedt niet voor niets een publiek ambt.

Privacy en bescherming van je gegevens vind ik ook belangrijk. Maar zijn we in dit geval niet te krampachtig bezig?