Het nieuws van de dag is helaas geen nieuws meer.
In het nieuwste rapport van het internationaal klimaatpanel IPCC wordt bevestigd wat we allemaal al (kunnen) weten, dat de aarde in rap tempo aan het opwarmen is, door onze menselijke activiteiten. We gebruiken jaarlijks bijna anderhalf keer zoveel als Moeder Aarde ons in een jaar kan bieden. De zgn. Earth Overshoot Day viel dit jaar op 29 juli. In 2020 – het coronajaar – was dat nog 22 augustus (voor Nederland overigens op 3 mei). Kortom, we leven al veel te lang op veel te grote voet.
Het milieubewustzijn is zo’n halve eeuw geleden beginnen door te dringen tot het grote publiek, met het rapport van de Club van Rome. Daarvoor waren er al stemmen die waarschuwden. Maar te lang, bleef het milieubesef te marginaal en politiek te onmachtig. Dat laatste eigenlijk tot de dag van vandaag, ondanks diverse internationale milieuconferenties, klimaattoppen en ambitieuze plannen zoals de Europese Green Deal. Wanneer gaan we leveren?
In de kerken – laat ik me daartoe beperken – zie je een vergelijkbare ontwikkeling. Het begon met de enkele eenzame roepende in de woestijn. In de programma’s van de Wereldraad van Kerken was ‘sustainability’ al sinds de jaren zeventig een topic. In het conciliaire proces drong dat ook in onze kerken door, de beweging voor vrede, gerechtigheid en heelheid van de schepping. Maar die beweging smoorde in een kerk die orthodoxer en evangelischer werd. Sinds een jaar of tien zie je echter een nieuwe ontwikkeling, niet zelden juist in orthodoxe en evangelische kring, van Groene Kerken die werken aan nieuwe bewustwording. Maar ook hier kun je zeggen, dat het nog veel te marginaal is. Too late en too little?
Het is een veeg teken dat in het visierapport van de PKN, een jaar geleden gepresenteerd, de klimaatcrisis slechts in een terloopse bijzin aan de orde komt. Begin dit jaar richtte een aantal prominenten uit de PKN een open brief aan de synode om hier verandering in te brengen. Vooralsnog zonder resultaat (of heb ik iets gemist?).
Ik weet wel dat er allerlei initiatieven zijn, op het kerkelijk erf of waarbij kerkelijke organisaties in meedoen. Voor een deel ben ik daar zelf bij betrokken.
Maar nog teveel blijft dit gerommel in de marge, duurzame pleisters plakken, of jezelf een goed gevoel bezorgen omdat je zo keurig je afval scheidt.
Cynisme helpt ons niet verder. Ongefundeerd optimisme ook niet, trouwens. Het is echt code rood, de hoogste tijd voor een groene revolutie… ook in de kerk!
No Comments