“Bij de bloemist stonden vandaag opvallend veel mannen…”.
Het is een mededeling aan de eettafel, als we samen onze dag doornemen. Maar ik hoor er ook een stille hint in. Dat zegt iets over mij, want zo is het niet bedoeld. Het is een oprechte verbazing over een fenomeen dat een beetje langs onze generatie heen gaat. Want de mannen bij de bloemenshop waren vooral jonger.
Valentijnsdag. Dat had je in ‘onze tijd’ nog niet. Het is een voorbeeld van een nieuwe rage, flink gepromoot door de bloemenhandel, naar ik aanneem. Maar daar doen wij dus niet aan mee. Want bij ons thuis wordt alle dagen de liefde gevierd, zoals je zult begrijpen. (Wat klinkt dat opeens klef en ouderwets…)
Is het een rage, of kun je Valentijnsdag een nieuw ritueel noemen?
Op dezelfde dag lees ik in de krant hoe het Humanistisch verbond aan rituelen wil gaan doen. Er is behoefte aan een “verdiepingslaag bij de ervaring van levensbepalende momenten” volgens de voorzitter. Aan de eigen humanistische universiteit is er een studentenstop bij de opleiding voor professionele begeleiders van ‘transitiemomenten’, zo groot is de belangstelling.
Er is inmiddels in rituelenland een grote variatie aan nieuwe rituelen ontwikkeld. Het Valentijnsboeket wordt niet in het artikel genoemd. Maar wel voorbeelden uit het buitenland waar de Nederlandse humanisten met jaloezie naar kijken, zoals de humanistische bruiloft in het Verenigd Koninkrijk en een ritueel in Noorwegen waar jongeren in het openbaar zich uitspreken over de uitgangspunten van het leven dat ze willen leiden.
Dat laatste lijkt wel op wat wij in ‘onze tijd’ openbare belijdenis noemden.
De rector van de humanistische universiteit, Joke van Saane, overigens godsdienstpsycholoog en voor zover ik weet actief lid van de PKN, adviseert daarom misschien wel om te rade te gaan bij de religieuze tradities “die een schat aan zingeving in huis hebben”.
Een mens zoekt elders wat hij thuis niet meer opmerkt.
Humanisten met behoefte aan een verdiepingslaag nodig ik van harte uit contact op te nemen. Geheel vrijblijvend uiteraard.
No Comments