Blog

al twijfelden enkelen nog…

De kroeg was al weer open.
Nu gaan ook de kerken weer van het slot af.
Vanaf morgen worden er door het hele land weer kerkelijke vieringen gehouden. Binnen de beperkingen (max. 30 personen; geen samenzang) van de 1,5 meter maatschappij. En, kerkgangers moeten van te voren reserveren!
Onze landelijke PKN heeft een protocol opgesteld als handreiking. Iedere gemeente moet dat naar eigen omstandigheden uitwerken.

In Assen doet men het nog even alleen online. In Vries gaan we al wel open. We hadden bedacht om twee vieringen van 45 minuten op zondagochtend te doen. Maar de belangstelling blijkt nog niet overweldigend. Vandaar dat we het in één dienst kunnen doen…

Is het omdat velen bang zijn toch besmet te raken?
Of denkt men, laat een ander maar eerst gaan?
Of vindt men het thuis online vieren wel net zo comfortabel?
Het kan ook zijn dat de routine om van te voren te reserveren nog moet inslijten?
Zeg het maar….

In de lezing van de zondag, het slot van het Matteüs-evangelie, ontbiedt de opgestane Jezus zijn leerlingen op de berg. Dezelfde berg in Galilea waar hij aan het begin zijn leer heeft uiteengezet (de Bergrede). “Toen ze hem zagen bewezen ze hem eer, al twijfelden enkelen nog“, staat er.
Nu is het wat anders als de Heer zelf je ontbiedt te komen, dan dat de kerkenraad je uitnodigt. Maar toch: enkelen twijfelden nog….?

Ik heb het altijd een intrigerend zinnetje gevonden. Deze week ben ik weer eens ingedoken – niet voor de preek, want die doet mijn collega, maar voor mijn eigen plezier – en dan blijkt er iets interessants aan de hand:
De meeste vertalingen lezen inderdaad dat er enkelen of sommigen twijfelden; maar je kunt ook letterlijk lezen dat zij twijfelden – alle elf dus. Dat zou wat al te kras zijn, en ook een vreemd contrast met de eer die wordt bewezen, dus vandaar in de meeste vertalingen die beperking tot enkelen (met een taalkundige onderbouwing, overigens).

Toch … wordt er getwijfeld. Op zo’n moment, een – letterlijk – hoogtepunt, de grand finale van het evangelie! Is dat niet wonderlijk? Hoe moet je die twijfel duiden?
Is dat de gezonde aarzeling, die in de andere evangeliën ook aan de orde is bij verschijningen van de Opgestane? Meer schroom dan twijfel? In ieder geval lijkt deze twijfel wat anders dan wij daar meestal onder verstaan.
De twijfel hier, is niet het eerste stadium van ongeloof, alsof het om een soort intellectueel voorbehoud gaat. Het is meer het soort twijfel, dat ieder gezond geloof begeleidt, dunkt me. (Daarom is het in de vertaling van het NBV meegesmokkelde woordje ‘nog’ ook verkeerd. Alsof de twijfel ooit over zou moeten gaan…)

Van de door Erik Borgman verguisde theoloog Paul Tillich heb ik ooit geleerd, dat twijfel niet tegenover geloof staat, maar er de noodzakelijke begeleider van is. Gezond geloof sluit twijfel niet uit, maar in. Het tegenovergestelde van geloof is niet ongeloof of twijfel, maar absolute zekerheid. Denk ik….

Je kunt nooit weten, of je in de kerk een besmetting op loopt. We doen er alles aan om het te voorkomen. Nou ja, alles? Dan zouden we de deur gesloten moeten blijven houden; maar heb je dan zekerheid?

Van harte welkom wie wil komen, en alle begrip voor wie nog twijfelt…

Previous Post Next Post

1 Comment

  • Reply Rita de Waard 07/06/2020 at 22:08

    Hier ’n reaksie in Afrikaans. (Dalk meer verstaanbaar as my bietjie Nederlands.) Het hierdie blog gevind op soek na meer oor die lied “Pelgrimsgebed”.

    Ná twee maande online kerkdiens volg, was ek driekeer in die kerk sedert die lockdown hier in Duitsland gelig is. Met Hemelvaart, met PinksterMaandag verspreid in ’n groot tuin, en vandag weer in die kerkgebou. Héérlik, die orrelmusiek!

    Ik zou zegge’ .. Spring nie te vlug na twyfel oor die eerste weke van weer kerkbesoek. Miskien gaan dit nie soseer oor die aansteeklike virus nie.

    Kerkgaan is ’n nuwe ervaring. Ek vind dit héél vreemd dat ons mekaar met maskers sien en om saamwees so te beleef vir die innigheid van geloofsgemeenskap. Geen kontak behalwe oogkontak. ’n Deurwagter wat verwelkom met ’n blok papier vir naam, adres en telefoonnommer. Een wat op wag is vir hande disinfekteer. Kontak, ontdek jy, moet jy steeds doen met jou ❤️, geloof in die beste van jou medemens en die situasie.

    Als staan steeds andersom, met die nuwe ontmoeting van die oue. Als “andersom” met hierdie virus. Om só sovéél te ontdek wat ons meestal misgekyk het.

    Hopelik ontmoet ons vir die eerste keer of opnúút die essensie van vele van ons geloofsoefeninge, of dan geloofsuitinge; onder andere die waarde van verskillende elemente van ons kerkgaan.

    Ons soek mekaar met ons oë bo die maskers, en probeer kommunikeer. Vertroue moet opnuut bevestig word ..

    Ontmoet ons mekaar dan in die oomblikke van gemeenskaplike gebed? Nou, soos ook áltyd vantevore? Dan kan ons méér erkenning gee daaraan en maak daarvan, online of werklik in die kerk, met of sonder maskers. Om dankbaar te wees dat ons só, in gebed, werklik saam en één is. In gebed beleef ons die een manier van geen eensaamheid! En dus ervaar ek gebed-saamwees in die kerk tans ontoereikend kort. Na so ’n tyd van afsondering is daar hierdie behoefte aan versekering.

    Een rede waarom ’n online diens (vir my) meer beteken as diens in die kerk, is oor die sang. In die woonkamer kan ek saamSING; in die kerk tans nie! Dit ervaar ek as akute nood. Sing is vir gelowiges asemhaal; om ’n stem (“vote”) te hê, om met liedwoorde saam te stem; om singend te bid; om te loof!

    .. Maar belangrik ook is om te besef dat ons nie kerk toe gaan vir onsself nie. Kerkgaan gaan oor veel meer as eie behoefte. Dit is goed om te sien die kerkgemeenskap is sigbaar. Elkeen wat aanwesig is, doen beste om vir mekaar sigbaar te wees, al is dit gemasker en sit ons ver van mekaar deur die kerk. Dit is goed om in getalle gelowiges te sien. 🙂

    Soos dit is, gee dit ook die wyer idee deur [door] dat kerkgemeentes in elke dorp en land en oor elke vasteland en op eilande, almal saam die Kerk vorm heel oor die wêreld, al “sit” ons ver van mekaar. Ook gestippel deur die eeue. Al dit saam is die Kerk – saamgevoeg, en saamgehou en lewend gehou nie deur mense nie, maar deur die werking van Gods Gees.
    In hierdie andersheid is veel eendersheid te ontdek. Nie te betwyfel. 🙂

  • Leave a Reply