Natuurlijk. Je mag je gelukkig prijzen tot een kerk te horen waar ze geïnteresseerd zijn in jouw mening, en waarin je niet van bovenaf en ongevraagd met een koude sanering te maken krijgt, zoals bij de katholieken.
Maar het is de vraag of de enquête, zoals de PKN die op touw heeft gezet, het geschikte middel is om écht te weten wat er op het grondvlak leeft. Daar is het grondvlak teveel een lappendeken van diverse plaatselijke gemeenten voor. Als de landelijke kerk haar beleid wil formuleren, is maar één vraag relevant: wat heb je plaatselijk nodig, en hoe kan de landelijke kerk je daarbij ondersteunen?
Het bezwaar tegen enquêtes is dat je veel tijd en energie stopt in een onderzoek dat uiteindelijk een gemiddelde deler oplevert waar je in de praktijk niet mee uit de voeten kunt. Een slap aftreksel waar niemand zich volledig in herkent en iedereen wel een beetje. Zodat iedereen even gemakkelijk met de uitkomsten van een enquête aan de haal gaat. Kijk maar naar de politiek.
De kritiek van godsdienstsocioloog Hijme Stoffels is dat de PKN-vragenlijst veel te binnenkerkelijk is opgesteld. Het neemt de bestaande situatie als uitgangspunt, terwijl je voor vernieuwing juist creatief moet gaan denken.
Een enquête is, ook onder deskundigen, wel het laatste middel om in te zetten, als je trends en ontwikkelingen wilt betrappen. Beter doe je dat met enkele diepte-interviews met sleutelfiguren of met een representatief panel.
Ondertussen worstel ik met een persoonlijk dilemma.
Wel of niet invullen?
Als ik het niet doe, heb ik mijn recht van spreken verspeeld. Bovendien, ik beschouw mezelf als behorend tot het meer progressieve deel van de kerk. Als ik niet mee doe, krijgt dat (nog) minder stem…
Dus toch maar, hoewel ik er eigenlijk niet zo veel heil in zie??
Gelukkig is er altijd een derde mogelijkheid:
O ja O nee O weet niet
No Comments