Pas als ik aan kom rijden, zie ik dat de avond gehouden wordt in het gebouw van de Nederlands Gereformeerde Kerk. Tegelijk stromen de dames al toe, enkelen in de onmiskenbare Veluwse dracht, met het haar stevig in een knotje opgebonden en gekleed in lange rok.
Ik ben uitgenodigd om voor de plaatselijke Passage-afdeling te spreken over De God van Job. Dit keer dus op een dorp aan de noordrand van de Veluwe, net binnen de grens van 1 uur rijden van Assen, die ik mezelf heb opgelegd.
ontmoetingskerk – hattem
Zo’n ‘uitwedstrijd’ maakt altijd wat onzeker.
Als ik locatie en publiek monster, denk ik even: moet ik mijn verhaal nog wat aanpassen? Een paar scherpe randjes eraf? Misschien wat dieper ingaan op het al dan niet historische karakter van het boek? (Over dat laatste ben ik een keer flink onderhouden ergens in de Groningse veenkoloniën, waar het relationele waarheidsbegrip nog niet doorgedrongen was.)
Uiteindelijk kies ik ervoor bij mijn eigen verhaal te blijven.
Dat blijkt, zoals vaker, de juiste belissing. Zeker, als bij het vragen stellen aan het eind van de avond een mevrouw reageert met: ‘U mag wel eens weer komen…’.
Alsof je thuis in Drenthe bent…!
No Comments