In deze Stille Week geef ik iedere dag een gedicht van Rainer Maria Rilke door, uit zijn bundel Nieuwe Gedichten, in de vertaling van Peter Versteegen.
Kruisiging
Lang gewend om naar de kale top
van de kruisberg kwaad volk voort te duwen,
zochten zware knechten nu de luwte,
slechts een enkele maal een grove kop
kerend naar het drietal dat moest hangen.
Boven was ’t onzalig spijkers slaan
snel gedaan; en toen het was gedaan,
dacht de vrije man zich te ontspannen.
Tot er één (vol slagersbloed) zei: Díe,
hoofdman, daar in ’t midden, schreeuwde wat.
Opziend van zijn paard vroeg deze: Wie?
en hij dacht ook zelf dat hij hem had
horen roepen om Elia. Alle
toeschouwers verkeerden in een roes,
en opdat zijn dood hem lang zou vallen,
staken ze belust de spons met gal en
edik naar zijn zwak gehoest,
hopend op een heel nieuw lijdensfeest
en wellicht het komen van Elia.
Maar van ver daarachter kreet Maria,
en hijzelf riep luid en gaf de geest.
No Comments