op weg naar Pasen (II – maandag)

Gerard van Honthorst, Verloochening van Petrus (ca. 1622 – The Minneapolis Institute of Arts, Minneapolis)

“Het is kenmerkend voor het feit, dat Christus zo’n rake psycholoog was, dat Hij uitgerekend de hoogst wankelmoedige en onbestendige Kefas, de nu eens ‘himmelhoch jauchzende’ en dan weer ‘zum Tode betrübte’, de eretitel van ‘Rots’ gaf en op hem zijn kerk wilde bouwen. Wat moet dat voor Petrus, bij diens veelvuldig wisselende stemmingen en ten tijde van zijn diepe val veel betekend hebben, dat hij weten mocht: maar de Heer kende mij immers. Hij kende mij beter en dieper dan ik mijzelf kende, Hij kende mij tot op de grond van mijn hart. Hij wist, dat ik een wolk was als door een draaiwind gedreven en toch noemde Hij mij Rots.’ (uit: Kaj Munk, Eerbied voor U. Teksten voor elke dag)