Blog

onrust

Iemand zei dat ze de Zegen het meest inspirerende had gevonden van de hele bijeenkomst.
Zo zie je maar.
Je moeder had gelijk. Die zei immers ook altijd, als je klaagde over de saaie kerkdiensten, de lange, vervelende preek, het gebed waarin de dominee zichzelf herhaalde en de hopeloos ouderwetse liederen, en vond dat het een verloren uur was geweest: ‘maar je hebt in ieder geval de zegen meegekregeen…’

Gisteren gebruikte ik de Zegen van Onrust, aan het slot van de korte viering waarin ik als stadspredikant werd geïnstalleerd. De bron heb ik niet kunnen achterhalen, maar zoals ik bij de inleiding op de zegen zei: goede teksten hebben altijd meerdere bronnen; goede teksten zijn van ons allemaal.

Zegen van onrust

Moge God ons zegenen met onrust
over gemakkelijke antwoorden, halve waarheden en oppervlakkige relaties
zodat er diepgang is in onze harten.

Moge God ons zegenen met boosheid over onrechtvaardigheid, onderdrukking en de uitbuiting van mensen
zodat we werken voor rechtvaardigheid, vrijheid en vrede.

Moge God ons zegenen met tranen
die we plengen voor hen die lijden door pijn, verstoting, honger en oorlog,
zodat we onze handen zullen uitstrekken tot troost.

En moge God ons zegenen met zoveel dwaasheid dat we geloven
een verschil te kunnen maken in deze wereld.
Zodat we doen waarvan anderen zeggen dat het onmogelijk is.

DSCF7356

DSCF7352DSCF7434

Previous Post Next Post

1 Comment

  • Reply Marianne Vanderveen-Kolkena 16/02/2015 at 17:47

    Met deze prachtige zegen ervaar ik voornamelijk dat ik een opdracht heb meegekregen, meer dan een wens voor heil en voorspoed, en dat is precies wat ik er in de context van je eigen woorden afgelopen zondag en je stadse opdracht zo mooi aan vond: zoeken naar verbinding, streven naar maatschappelijk engagement, het ontwikkelen van empathie, en het koesteren van hoop en vertrouwen dat je als mens waarachtig een verschil kunt maken voor een ander, voor de wereld, ver en dichtbij. Veel succes, Bert!

  • Leave a Reply