Blog

klokkenluider

Deze week waren we met ons stedelijk Platform levensbeschouwelijke organisaties te gast bij de van oorsprong Marokkaanse moskee. We nemen altijd ruim tijd voor ontmoeting en het verhaal van de ontvangende partij. Tijdens ons gesprek klonk via een soort intercom de oproep voor het laatste avondgebed. De moskee heeft geen gebedsoproeper die de buurt waarschuwt. De oproep klink alleen binnenshuis. “Omdat onze leden veel te veraf en te verspreid wonen”, was de verklaring, “dus heeft het geen zin”.

Waarna meteen de discussie ontstond waarom de kerken nog wel hun klokken luiden. De leden weten toch wel hoe laat de dienst begint. Dat staat allemaal in het parochieblaadje…
Dat is zo. Maar voor mij zelf heeft de klok op zondagmorgen meer te zeggen dan de oproep tot gebed voor de leden. Het is ook een signaal aan de wereld, dat wij voor hén gaan bidden. Ook als je niet kunt of wilt komen om mee te bidden, is het goed om te weten dat er voor jou gebeden wordt.
In sommige gemeenten is de gewoonte om de klokken te luiden bij het bidden van het Onze Vader, dat spreekt mij altijd erg aan.
Of is dat klokkengebeier op zondagmorgen een overblijfsel uit de tijd dat de kerk de samenleving domineerde, en is het nu niet veel meer een ongewenste intimiteit geworden?

Volgens klokkenluider Arjan Plaisier zijn wij geen volkskerk meer.
Op de voorpagina van Trouw legt de secretaris van de landelijke kerk uit dat we moeten accepteren dat er ‘witte’ plekken zijn op de kaart van Nederland waar de kerk niet meer present is. De krimp in ledental gaat door. Evenzo de vergrijzing. Geen nieuws. Ook geen nieuwe oplossingen, in het nieuwste rapport van de PKN. Dat kun je ook niet verlangen.
Volgens Plaisier moeten we minder vergaderen en de geheimtaal van de kerkdienst doorbreken. Ook doen we er goed aan allianties met andere christenen aan te gaan. Andere tips: een protestantse bisschop als regionaal gezicht van de kerk, en predikanten die vaker gaan rouleren van standplaats. Kun je niet mee oneens zijn, toch?

Terugverlangen naar vroeger is geen optie, zeg ik Plaisier na.
Toch hoop ik dat de kerkklokken in ons dorp blijven luiden. Zoals ze al eeuwen doen, om de ‘witte plekken’ om ons kerkdorp heen te laten weten dat de kerk er is en dat het gebed (=de betrokkenheid) van de kerk op de wereld er blijft. Ook al zijn we geen volkskerk meer, we blijven wel kerk voor het volk…

Previous Post Next Post

1 Comment

  • Reply Joke Gerds 02/10/2015 at 16:45

    En met dat laatste ben ik het helemaal eens!

  • Leave a Reply