“Pinksteren is de laatste jaren wat onderbelicht gebleven“, zegt een van de leidsters van de kindernevendienst. “Dus je wilt het dit jaar maar overslaan?”, reageer ik, een beetje plagerig. Nou nee, dat is nu ook weer niet de bedoeling.
Is het lastig om (kinderen) uit te leggen wat we in de kerk met Pinksteren vieren? Vast. Net zoals het een uitdaging is om de andere grote christelijke feesten begrijpelijk te maken. Met Kerst misschien nog het minste. Een kind dat geboren wordt. Dat begrijpt iedereen. Maar vlammen op mensenhoofden, tongen van vuur?
Je kunt op verschillende manieren naar het Pinksterfeest kijken. Het is voor mij ook het feest dat ons bepaalt bij ons zelf, bij kerk-zijn in de zin van gemeenschap van Jezus Christus. Het is een feest van inspiratie en bezieling, waarbij het ook gaat om je eigen persoonlijke geloof. Met Pinksteren worden we bepaald bij de fundamentele keuzes die je in je leven maakt. Waar je uit leeft en waar je voor gaat, om het eigentijds te zeggen.
“Ik weet niet wie – of wat – de vraag stelde. Ik weet niet wanneer zij gesteld werd. Ik herinner me niet dat ik antwoordde. Maar eens zei ik ja tegen iemand – of iets. Vanaf dat moment heb ik de zekerheid dat het leven zinvol is en dat mijn leven, in onderwerping, een doel heeft”.
Dit is een uitspraak van Dag Hammerskjöld, gedateerd op Pinksteren 1961 (is dat toevallig?).
Dag Hammerskjöld overleed in dat jaar bij een vliegtuigongeluk, onder onduidelijk omstandigheden. Onlangs werd bekend dat daar, zoveel jaar na dato, alsnog onderzoek naar gedaan gaat worden. Hammerskjöld was secretaris-generaal van de Verenigde Naties. Na zijn overlijden vond men aantekeningen die hij tijdens zijn drukbezette leven had gemaakt, en waarvan niemand tot dan toe het bestaan wist. Ze zijn uitgegeven onder de titel Merkstenen.
Een man, die worstelde met zichzelf en zijn verhouding tot God. Maar die blijkens zijn eigen woorden het leven als zinvol en doelgericht ervoer, door fundamenteel te kiezen om het leven te beamen.
Op een bepaalde manier gaat het in het Pinksterverhaal ook over kiezen. We zijn gewend om het begin te lezen, over de Geest die met wind en vuur in het huis van de leerlingen binnenvalt, en dan over hoe iedereen de ander opeens kan verstaan. Daarna gaat het verhaal naadloos over in de preek van Petrus, die aan de verbaasde mensen uitlegt wat dit allemaal te betekenen heeft. En dan staat er, na die lange preek, dat de mensen vragen wat ze moeten doen, ‘bekeert u en laat u dopen’, zegt Petrus, en dan lezen we hoe op die zelfde dag 3000 mensen dat doen (2: 41). Zij kiezen voor het leven.
Het verhaal van Pinksteren, waardoor het verhaal van Jezus, de gekruisigde en opgestane Heer verder gaat en mensen enthousiast maakt, stelt je voor een keuze – meedoen of aan de kant blijven staan.
Het is belangrijk om te erkennen dat om onze keuzes altijd een sfeer van onzekerheid hangt, zeker als het gaat om de beslissende vragen van het leven – hoe je denkt over je zelf, over je levensdoel, je levensgeluk, over God, over leven en dood – bij zulke vragen is er altijd, onontkoombaar een zone van onzekerheid, van twijfel en aarzeling, van wagen, van toch maar doen, of juist niet.
Kiezen voor het geloof, kiezen voor God, is niet de uitkomst van een lijstje argumenten voor en tegen. Het is je toevertrouwen, het is het durven en willen wagen, met een Woord, met het verhaal van de Levende, met de Geest, die niemand ziet en niemand vangen kan, ongrijpbaar, maar toch – aanwezig, voelbaar, ervaarbaar. Adem die je draagt. Die jou draagt. God, het geheim van het leven, die gezicht heeft gekregen in Jezus, mens met de mensen.
Daarom zeggen we ook: Gods Ja gaat aan ons Ja-woord vooraf. Gods Ja-woord, in Jezus gestalte gekregen, is er voordat wij antwoord kunnen geven. Gods Ja, in Jezus Christus, draagt ons Ja.
Kiezen voor God is je laten dragen, kome wat komt, ‘hoewel het eigenlijk niet kan’ staat er van Abraham geschreven, het prototype van de gelovige: hoewel het eigenlijk niet kon is hij blijven hopen en geloven…(Rom. 4: 18).
Ergens in je leven klinkt die vraag, die uitnodiging – om leerling te worden van Jezus. Om je leven op zijn weg te oriënteren. Misschien is het hele leven wel die vraag.
Zoals het met de echte keuzes in het leven gaat, uiteindelijk hebben ze geen grond. Natuurlijk zijn het geen blinde keuzes, het is weloverwogen, maar altijd tot op zekere hoogte. Iedere echte keuze is altijd groter dan de redenen die ervoor te geven zijn. Zo werkt het ook met het geloof. Je gelooft niet pas als je alles zeker weet. Je gelooft ook omdat je ervoor kiest.
Zoals in dat citaat van Hammerskjöld. Hoe en waar precies die keuze gemaakt wordt, dat is nooit helemaal exact te zeggen. Het dient zich altijd weer opnieuw aan, op een even onverwachte en verrassende manier als het leven zelf. En toch, zo verwoordt dit citaat, is er ergens een keuze gevallen. En vanaf dat moment is er een diep weten dat je leven zinvol is, dat het betekenis draagt, dat het leven het waard is om geleefd te worden, omdat er een onlosmakelijke verbondenheid is met de bron van het leven.
No Comments