Soms hoor je dichters zeggen dat lezers in hun werk betekenissen ontdekken waarvan zij zelf niet bewust zijn die er in te hebben gestopt.
Iets vergelijkbaars maakte ik afgelopen zondag mee. Eén van de liederen, bleek toen we het zongen, nog beter bij het thema te passen, dan ik kon vermoeden toen ik de liturgie opstelde. Voor uw beeld: ik heb de gewoonte om op maandagmorgen de orde van dienst voor de volgende zondag in de steigers te zetten.
Als je het leesrooster volgt, weet je wat de lezingen zijn. Meestal heb ik dan al een bepaalde richting in mijn hoofd, waar het in de preek en de rest van de viering naar toe moet. Liederen worden uitgekozen op basis van de lezingen en het thema, je let op zingbaarheid, op een goede balans tussen bekend en nieuw en – tip voor beginnende predikanten – je zorgt voor een goed zingbaar slotlied! Kortom, er wordt over nagedacht. Geen garantie voor succes, maar toch.
Als Glorialied had ik gekozen voor Lied 287, Rond het licht dat leven doet. Een lied uit de categorie Aanvang, mooie tekst van André Troost op een traditionele melodie (Morgenglans der eeuwigheid), maar die je ook prima op deze plek kunt zingen, vind ik. Zonder couplet 3 en 4, want deze zondag geen doop noch avondmaal. Wel met couplet 2 dat begint met: Rond het boek van zijn verbond, noemen wij elkaar bij name…
Toen ik het zong, realiseerde ik me pas hoe goed dat aansluit bij de lezing en het thema uit Exodus 1, waarin het noemen van de namen een cruciaal gegeven is. Had ik op maandagmorgen daarvoor nog niet bedacht.
Op zulke momenten word je aangenaam verrast. Niet door je eigen keuze… nee, dat moet de werking van de Geest zijn geweest. Toch?
3 Comments
Mooi verhaal Bert! Dit soort synchroniciteit overkomt mij ook soms. Dat ervaar ik dan als een cadeau ofwel genade.
Hoi Bert,
Datzelfde had ik bij mijn eigen slotlied gisteren.
Lied 315 couplet 3, waarin deze regel staat
En of een mens al diep verloren
en ver van U verzworven is,
Gij noemt zijn naam, hij is herboren,
vernieuwd door uw getuigenis.
Ik werd er opeens blij door verrast, want ik had het lied er niet op uitgekozen
Mooie waarneming. Herkenbaar.
Leuk dat Heleen de term ‘synchroniciteit´gebruikt: Jungiaans voor ’toeval’, en dat dan in de letterlijke betekenis: het valt je toe. ‘Genade’ zeggen we dan ook wel eens, of, inderdaad, “de werking van de Geest.”
Wat mij ook wel eens overkomt: als de lector de Schriftlezing leest in de kerkdienst hoor ik er soms iets in dat ik -ondanks al meerdere dagen beziggeweest te zijn met de tekst- nog niet eerder had gehoord.