Onlangs stelde ik voor om een lied te zingen dat niet in het nieuwe liedboek staat. De organist bromde wat: ‘Nu hebben we meer dan 1000 liederen, dat moet toch genoeg zijn?’
Je zou het denken.
Maar een nieuw liedboek is net als een nieuwe computer. Op het moment dat je hem aanschaft, loop je al weer achter.
Het schrijven van kerkliederen gaat gewoon door. Daarnaast zijn er altijd meer liederen dan in een nieuw liedboek passen, hoe breed en gevarieerd ook samengesteld.
In mijn mailbox ontvang ik kort achter elkaar twee berichten over nieuwe liedbundels. De één betreft een protestantse evangelische liedbundel Hemelhoog met 793 nieuwe liederen, volgens de aankondiging te gebruiken als “supplement bij het Liedboek van 1973 en zeker bij het Nieuwe liedboek”. Klinkt in dat laatste een kritische noot dat het nieuwe liedboek te weinig evangelisch materiaal bevat?
gelegenheidskoor vries oefent voor de openluchtdienst a.s. zondag
De andere bundel wordt gepresenteerd als een “oecumenische liedbundel”. Het andere spectrum van de kerk. In de flyer zit een liedvoorbeeld dat begint met Er is geen hemel… Om het contrast maar duidelijk te maken?
Het ligt iets genuanceerder, want de volledige tekst luidt: Er is geen hemel voor wie aarde ombrengt / er is geen leven voor wie doodt…
Over de kwaliteit van de melodieën kan ik niet oordelen, maar de tekst klinkt haast even stellig en zeker als veel evangelische liederen. Uitersten die elkaar raken?
Als er een hemel is, stel ik me die zo voor dat daar allerlei liederen, en kleuren, en klanken, en variaties vrijelijk door en met elkaar zingen…. Zo is het toch bedoeld?
No Comments