Blog

Coronacrisis week 1

We leven nu een week met beperkende maatregelen. Het coronavirus beheerst het nieuws en bepaalt ons dagelijks leven. De kerk is dicht en alle kerkelijke bijeenkomsten zijn afgelast. Bezoekwerk wordt beperkt.
Ondertussen worden overal initiatieven genomen om toch iets van het kerkelijk leven gaande te houden. Er was de online kerkdienst van de PKN en tal van gemeenten doen iets vergelijkbaars op Internet. Vorige week heb ik mijn preek op de website van de kerk gezet, met een gebedstekst en een passend lied. Deze zondag doet mijn collega iets soortgelijks. Voor de zondagen daarna, en wellicht voor de Stille Week en Pasen, weten we het nog niet.

Via de mail benader ik een aantal betrokkenen met de uitnodiging om mee te denken over online-vieringen. Iemand reageert daar niet voor te voelen en krijgt bijval: ‘Er is op Internet genoeg te vinden, iedereen heeft een Bijbel thuis en binnenshuis kun je prima je eigen ‘spirituele momentjes’ creëren. Beter om alle risico’s te vermijden’, is de strekking.
Een eerlijk standpunt, waar ook wel wat in zit. Waarom zou je in alle plaatselijke kerken iets in elkaar gaan knutselen, als je het via Internet makkelijk kunt delen? Maar ik merk toch dat deze reactie me enigszins uit het veld slaat. Waarom eigenlijk?

Vorige week kostte het me moeite om te accepteren dat we de kerkdienst moesten schrappen. Ik begrijp het besluit, verstandelijk, maar het is of ergens diep van binnen mijn gevoel protesteert. Het heeft er denk ik mee te maken dat mijn geloof vooral leeft van het samenkomen als gemeente, in een echte kerk, waar we samen zingen, bidden, stil zijn en de Schriften openen. Ik ben zelf niet zo van de spirituele momentjes; ik kan pas bidden als iemand zegt ‘Laat ons bidden’, ook al ben ik vaak zelf die iemand; de Bijbel gaat voor mij pas spreken als ik erover preken kan.

Dat klinkt misschien vreemd. Ik probeer mijzelf te begrijpen.
Natuurlijk snap ik dat de kerk niet open kan blijven, omdat Bert Altena anders zijn geloof verliest. Waarbij je je ook nog af kunt vragen wat dat geloof waard is, als dat niet een paar zondagen zonder kerkelijke voeding kan. Zo scherp is het ook weer niet, in de vakantie kan ik prima zonder. Maar op een of andere manier ben ik door deze afgedwongen sluiting van slag.

Het betekent niet dat ik werkloos thuis zit. Er is verbazingwekkend veel te doen, er moet van alles geregeld en omgezet worden. En ik ga toch alvast bezig met de voorbereiding van de vieringen in de Paascyclus. De routine vasthouden, tegen beter weten in…?

Previous Post Next Post

1 Comment

  • Reply Joke Gerds 20/03/2020 at 13:03
  • Laat een antwoord achter aan Joke Gerds